Johny dhe Allie ishin dy fëmijë që jetojnë në të njëjtën dhomë gjumi. Një ditë, ndërsa ishin duke luajtur me blloqet e tyre të ndërtimit, Johny ndjeu një ndjenjë të veçantë për Allie. Ai mendoi se Allie ishte shumë e zgjuar dhe e bukur. "Allie, më vjen mirë që jemi bërë miq!" tha Johny me një buzëqeshje të gjerë. "Më vjen mirë edhe mua, Johny!" u përgjigj Allie duke i kthyer buzëqeshjen. Ndërsa vazhdonin të luanin, Johny vuri re se Allie ishte shumë e mirë në matematikë. Ajo mund të numëronte blloqet e tyre dhe të thoshte se sa të gjatë ishin. "Allie, si mundesh të numërosh kaq shpejt?" pyeti Johny i habitur. "Është e lehtë, Johny!" u përgjigj Allie. "Unë përdor numrat dhe i shtoj ato së bashku. Për shembull, nëse kam 5 blloqe dhe ti më jep edhe 2, atëherë unë kam 7 blloqe në total!" Johny ishte i impresionuar. Ai nuk e kishte ditur që Allie ishte kaq e zgjuar në matematikë. Në atë moment, drita në dhomë filloi të vezullojë dhe një zë i vogël erdhi nga diku. "Fëmijë, a dini se çfarë është shkenca?" Johny dhe Allie u shikuan njëri-tjetrin dhe thanë në unison: "Po, është të mësuarit për botën që na rrethon!" Zëri i vogël u përgjigj: "Ju keni të drejtë! Shkenca është të mësuarit për botën që na rrethon dhe të zbuluarit e gjërave të reja. Dhe a dini se çfarë është arti?" Johny dhe Allie u shikuan përsëri dhe thanë: "Është të krijuar dhe të shprehurit e vetes nëpërmjet vizatimeve, pikturave dhe muzikës!" Zëri i vogël tha: "Ju jeni absolutisht të drejtë! Arti dhe shkenca janë dy gjëra që shkojnë së bashku dhe mund të na ndihmojnë të zbulojmë botën në mënyra të reja dhe emocionuese!" Dhe me atë, drita në dhomë ndaloi së vezulluari dhe Johny dhe Allie vazhdonin të luanin dhe të mësonin së bashku.

Johny u ul në tryezën e tij, duke parë nga dritarja ndërsa mendonte thellë për diçka. Ai po mendonte për Allie, shokun e tij të klasës. Johny kishte filluar të ndiente diçka të veçantë për Allie, por nuk dinte si t'i shprehë ato ndjenja. Ai mori një copë letër dhe filloi të shkruajë: "Allie, kam diçka të rëndësishme për të të thënë..." u ndërpre ai, duke menduar se çfarë të shkruante më tej. Në atë moment, u dëgjua zëri i nënës së tij nga kuzhina: "Johny, a mund të më ndihmosh me një gjë?" "Po, nënë!" iu përgjigj Johny. Nëna e tij hyri në dhomë dhe pa letërën në dorën e tij. "Çfarë është kjo, Johny?" pyeti ajo. "Është një letër për Allie," u përgjigj Johny, duke u skuqur. "Ah, shiko!" u gëzua nëna e tij. "Nëse dëshiron të shprehësh ndjenjat e tua, duhet të jesh i sinqertë dhe i drejtë. Pse nuk përdorësh vizatimet dhe ngjyrat për ta bërë më të bukur?" Johny u gëzua me idenë e nënës së tij. Ai filloi të vizatonte dhe të shkruajë në letër: 'Allie, kam diçka të rëndësishme për të të thënë. Ti je një nga miqtë më të mirë që kam. M'e ke bërë të ndihem shumë mirë kur jemi bashkë.' Ai shtoi disa vizatime të tyre duke luajtur së bashku dhe disa zemra. "Çfarë mendon, nënë?" pyeti Johny. "Mendoj se është perfekt," u përgjigj nëna e tij. "Tani, kur të jetë gati, mund t'ia japësh Allie." Johny u gëzua dhe vendosi të shkonte në shtëpinë e Allie më pas për t'ia dhënë letrën. Ai mezi priste të dëgonte çfarë do t'i thonte Allie.

Në një ditë të bukur dhe të ngrohtë vere, Johny dhe Allie vendosën të shëtisin së bashku nëpër parkun e qytetit të tyre. Ndërsa ecën dorë për dore, ata ndjenin një lumturi të madhe dhe ishin plotësisht të vetëdijshëm për ndjenjat e tyre të veçanta ndaj njëri-tjetrit. "Allie, të dua shumë!" tha Johny me zemër të hapur, duke e ndaluar shëtitjen e tyre dhe duke e kthyer Allien për të. "Të dua edhe unë, Johny!" iu përgjigj Allie me një buzëqeshje të gjerë dhe të sinqertë. Ndërsa e shikonte në sy Johny-t, Allie shtoi: "E di se çfarë është një zemër e vërtetë?" "Po, zemra është një organ që pompon gjakun në të gjithë trupin tonë," u përgjigj Johny shpejt, duke treguar njohuritë e tij nga shkenca. "That's right! Dhe ajo që ndjen për mua është si një rrymë elektrike që kalon nëpër zemrën time," tha Allie duke qeshur. Kështu, me zemrat e tyre të mbushura me gëzim dhe dashuri, Johny dhe Allie vendosën ta shprezin atë në mënyrën më të bukur. Ata u puthën për herë të parë, nën hijen e një peme të madhe dhe të bukur në park. Në atë moment, ata kuptuan se dashuria mund të shprehet në shumë mënyra, jo vetëm me fjalë por edhe me vepra dhe gjeste të veçanta. Dhe ndërsa vazhdonin shëtitjen e tyre, ata ishin të lumtur që kishin gjetur atë moment të veçantë për ta.

'Po vjen një ditë e re!' këndoi Allie ndërsa kërcenë nëpër oborrin e shtëpisë së tyre të vogël. Ajo dhe Johny ishin të lumtur së bashku, dhe gjithçka dukej rozë. 'Allie, jam shumë i lumtur që jemi së bashku!' tha Johny duke e përqafuar. 'Kemi shumë për të bërë dhe zbuluar!' 'Unë gjithashtu, Johny!' u përgjigj Allie. 'Dua të mësojmë gjithçka rreth botës!' Ndërsa po flisnin, ata vunë re diçka të çuditshme. Një lule në oborr kishte një formë shumë të veçantë. Ajo kishte petale në formë të një pesëkëndëshi. 'Shiko, Johny!' tha Allie. 'Kjo lule ka pesë anë!' 'Po, dhe kjo është një shembull i gjeometrisë në natyrë!' u përgjigj Johny. 'Një pesëkëndësh është një shumëkëndësh me pesë anë.' Allie dhe Johny vendosën të mësojnë më shumë rreth gjeometrisë dhe formave të ndryshme. Ata filluan të vizatojnë dhe të krijojnë forma të ndryshme. Ndërsa vizatonin, ata zbuluan se sa e rëndësishme është komunikimi në çdo gjë që bëjnë. 'Nëse nuk komunikojmë, nuk do të mësojmë kurrë gjëra të reja!' tha Johny. 'Po, dhe dashuria dhe miqësia bëjnë gjithçka më të bukur!' shtoi Allie. Ata vazhduan të mësojnë dhe të zbulojnë botën së bashku, gjithmonë duke kujtuar rëndësinë e komunikimit dhe dashurisë.