Në një ditë të ftohtë dimri, dielli shkëlqente mbi shtëpinë e fëmijëve, duke krijuar një panoramë të bardhë dhe të ftohtë. Gregori, Helia, Lukasi, Arlisi dhe Deoni ishin të ngazëllyer sepse sot do të bëjnë një beteje me topa bore në oborrin e tyre të shtëpisë. "Kush do të fitojë në këtë beteje?" pyeti Gregori, duke mbërthyer një top bore në dorë. "Unë do të fitoj, sepse kam topin më të madh të borës!" u përgjigj Helia, duke ngritur lart topin e saj të madh. Fëmijët filluan të hedhin topa bore ndaj njëri-tjetrit. Bora fluturonte në ajër dhe tingulli i të qeshurave dhe bërtitjeve mbushte oborrin. Në mes të kësaj zhurme, Lukasi tha: "E di, nëse bëjmë një top bore shumë të madh, ai do të ketë një masë më të madhe dhe do të jetë më i rëndë!" Të gjithë u ndalën dhe e shikuan Lukasin me habi. "Po, Lukasi, ke të drejtë!" tha Deoni. "Sipas ligjeve të fizikës, sa më e madhe të jetë masa e një objekti, aq më shumë forcë do të ketë kur godet diçka!" Në atë moment, Arlisi pati një ide. "Hajde të ndërtojmë një banesë eskimeze!" propozoi ai. "Mund të mësojmë për forma dhe struktura të ndryshme në natyrë dhe si ato mund të na ndihmojnë në jetën e përditshme." Në pak kohë, fëmijët filluan të ndërtojnë banesën e tyre eskimeze. Ata punuan së bashku, duke vendosur blloqe bore një mbi tjetrën. Ndërsa punonin, Helia shpjegoi sesi kristalet e borës janë të lidhura ngushtë së bashku për të formuar një strukturë të fortë. Kur banesa eskimeze mbaroi, fëmijët u larguan dhe e shikuan me krenari. "Shikoni çfarë kemi bërë!" bërtiti Gregori. Në atë moment, Deoni vuri re diçka. "Shikoni si është e ndërtuar banesa jonë! Ajo ka një formë të rrumbullakët dhe të zbrazët në brendësi. Kjo e bën atë më të fortë dhe më të qëndrueshme ndaj erës dhe të ftohtit." Fëmijët buzëqeshën dhe përqafuan njëri-tjetrin. Kjo ditë e ftohtë dimri ishte kthyer në një aventure magjike, plot matematikë, shkencë dhe art. Dhe ata e dinin se kjo vetëm ishte fillimi.

Ndërsa fëmijët po admironin krijimet e tyre, vunë re se të gjitha igloo-t filluan të rrëzohen njëri pas tjetrit. "Çfarë po ndodh me igloo-t tona?" pyeti Lukasi i shqetësuar. "Po rrëzohen si shtëpitë e kartave!" iu përgjigj Arlisi. "Nuk e di, por ne duhet të gjejmë një zgjidhje!" Ata thirrën në ndihmë mikun e tyre, Olgën, e cila ishte një mjeshtre e shkencës. Ajo erdhi dhe filloi të shqyrtojë igloo-t. "Mendoj se e di çfarë po ndodh," tha ajo. "Igloo-t po rrëzohen sepse nuk kanë një bazë të qëndrueshme. Kur bini borë, baza bëhet e rrëshqitshme dhe igloo-t nuk mund të qëndrojnë më." Lukasi dhe Arlisi e shikuan njëri-tjetrin të habitur. "Por çfarë mund të bëjmë?" pyeti Lukasi. Olgës i vjen një ide. "Mund të përdorim disa koncepte të matematikës për të zgjidhur këtë problem!" Ajo filloi të vizatojë disa forma në dëborë. "Nëse krijojmë një bazë të rrumbullakët dhe të qëndrueshme, igloo-t mund të qëndrojnë më mirë." Ata vendosën ta provojnë dhe filluan të ndërtojnë një bazë të re për igloo-t. Pasi punuan së bashku, igloo-t e tyre qëndronin të fortë dhe të bukur. Fëmijët u gëzuan dhe filluan të flasin për projektin e tyre të ardhshëm. Në procesin e ndërtimit, ata mësuan për rëndësinë e gjeometrisë dhe fizikës në ndërtimin e strukturave të qëndrueshme. Ata gjithashtu zbuluan se borë ka veti të ndryshme në varësi të temperaturës dhe lagështisë së saj. Kjo aventure u dha atyre njohuri të reja dhe i bëri ata të ndihen krenarë për veten e tyre.

Në një ditë të ftohtë dimri, fëmijët vendosën të ndërtonin një mur të madh për të mbështetur igloo-n e tyre të bukur. Ata punuan së bashku, duke vendosur blloqe dëbore njëri mbi tjetrin. Ndërkohë, fëmijët nga pjesa tjetër e rrugës dëgjuan për igloo-n e re dhe vendosën ta vizitonin. "Kjo është një ide e shkëlqyer!" tha Deoni. "Do të mësojmë edhe më shumë rreth gjeometrisë dhe shkencës së ndërtimit!" Kur fëmijët nga rruga tjetër mbërritën, Lukasi i përshëndeti me një buzëqeshje të gjerë. "Këtu, merrni pak çokollatë të nxehtë për t'u ngrohur!" u ofroi ai. Fëmijët u ngrohen me çokollatën e nxehtë dhe filluan të bisedojnë rreth projektit të tyre. "Faleminderit, Lukasi! Kjo është shumë e shijshme," tha Deoni. Ndërkohë, ata vunë re se për të ndërtuar një mur të qëndrueshëm, duhet të përdorin forma të ndryshme gjeometrike. "Shikoni, ky mur është në formë trekëndëshi," tha njëri prej tyre. "Trekëndëshat janë shumë të fortë!" Biseda u kthye në drejtim të llojeve të ndryshme të kristaleve të dëborës dhe sesi ato formohen në ajër. Fëmijët u mahnën nga bukuria e dëborës dhe nga shkenca që fshihej pas saj. Kështu, ndërsa ata vazhdonin të ndërtonin murin e tyre, mësojnë edhe më shumë rreth botës magjike të shkencës, artit dhe matematikës.

Në një ditë të ftohtë dimri, fëmijët nga të dy pjesët e rrugës vendosën të linin mënjanë dallimet e tyre dhe të bashkoheshin për një ditë argëtimi. Ata ishin të gjithë shumë të entuziazmuar për të luajtur së bashku. Helia, një vajzë e vogël me një buzëqeshje të gjerë, tha: "Kjo është dita më e mirë e dimrit!". Gregori, një djalë me një qeshje të ngjirur, u pajtua menjëherë: "Unë pajtohem, është shumë argëtuese të luash me miqtë e rinj!". Fëmijët filluan të hedhin topa bore ndaj njëri-tjetrit, duke krijuar një atmosferë të gëzueshme dhe të relaksuar. Në mes të lojës, ata vendosën të ndërtonin së bashku një qytet të vogël prej bore. Me ndihmën e tyre të përbashkët, igloo-t filluan të marrin formë, të fortë dhe të sigurt. Fëmijët ishin krenarë për atë që kishin arritur dhe nuk mundin të prisnin që të shihnin se çfarë tjetër mund të bënin së bashku. Në atë moment, njëri nga fëmijët, një vajzë e quajtur Sophia, tha: "Dije se bora është e përbërë nga kristale të vogla të cilat janë në formën e gjashtëkëndëshave?". Fëmijët u habitën dhe u interesuan për këtë fakt dhe filluan të bisedojnë rreth mrekullive të shkencës dhe natyrës. Gjithë kjo i bëri ata të ndihen më të lidhur dhe më të gëzuar. Ata vazhduan lojën e tyre dhe argëtimin, duke krijuar kujtime të paharrueshme për atë ditë të veçantë. Dhe kështu, fëmijët nga të dy pjesët e rrugës mësuan se bashkimi dhe gëzimi mund të sjellin shumë më tepër lumturi sesa ndarja.